POESIE
SU BUCCHERI O DI BUCCHERESI


A LU BON SENSU


 Cunsàti ‘ntàrmunu di prima classi
c’ha murùtu n’ommu i lussu.
N’ha lassatu ‘lu bon sensu’!..
U dduluri è troppu ‘ntensu.

L’ha mmazzatu lu ‘dirittu’
ccu ppiacìri i l’ommu stortu.
‘Nputennu fari ‘ntistamentu,
ni lassàu ‘nto malabbentu.

Purtannusi ‘a raggiuni e la pacenzia,
amu persu la musura e la cuscienzia.
Comu triricinu a mmenzu a stuppa ni truvimmu
e comu agnieddhi a mmenzu ’e lupi ni sintimmu..

S’ha gnilatu u munnu tuttu !
Comu signu di rannissimu rispiettu,
p’anurari l’anticu omu di crianza,
‘nc’è ri cchiù i l’antica usanza.


Scuràmu specchi, chiurèmu a’mposta;
lassàmu sulu a luci i quantu abbasta
e ‘nsèmmuli facimmuci a nuttata.
Ràmuci ‘o miegghiu catalettu n’allustrata.

Cu tri parrìni la missa cantata;
prieddica lonca, netta e sintùta;
cannìli e sciùri ‘nta tutti i scalùni;
cu sintimentu i tocchi ‘i campana.

Paràmu ‘ncònsulu riali’ a cumpimentu,
e ppi tri jorni purtàmu luttu strittu.
Ma quannu semu a l’accumpagnamentu,
c’a banna e l’urfaneddi nn’anzittuttu…

r’o chianu de’ Canali s’ha passari;
e nu ggiummu, ppi favuri… a mia lassatilu purtari!

Nello benintende - 2007 -
 

indietro

POESIE
SU BUCCHERI
O DI BUCCHERESI

 

 

© Buccheri Antica