|
Testi di lava, fùstivu
‘mprurenti!
D’a mità d’o cinqucentu
Furmavu ‘n coru assai ‘mpurtanti.
Cantavu na canzuna sulamenti,
sempri a stissa, rilassanti,
senz’arripusarivi ‘mumentu.
Pi sbaniarisi la menti
aggiuvava a tutti quanti:
sirinata pi l’amanti;
ninna nanna pe’ lattanti;
pe’ malati cunsulanti.
Fussi mastru, jarzuni o cummircianti,
criàta , principi o ‘gnuranti,
cu l’armunìa do’ vostru cantu,
ognunu si sintìa ‘nautr’e ttantu.
Ma quannu cuminciastu cu i lamenti,
p’a vuci ca niscìa menu putenti
pi l’ alimentu’ ca vi tagghiava la surgenti,
nun avistuvu chiù abbentu .
Vi pigghiaru pi sprurènti;
comu quattru facci i’n tagghiu !
V’attaccàru margarìti pi bavagghiu,
e, sulu, p’antunari l’anticu mutivettu
lassaru ddhu sulista d’o sgriccettu .
Circannu di sintirivi ‘mpizzittu
tiegnu tutt’apertu u rubbinettu,
ma, inchiènnusi prestu la capùta ,
a miegghiu parti nun l’aiu cchiù sintuta.
nello benintende
|
